لنف ادم نوعی اختلال در سیستم لنفاوی بدن است که باعث تجمع مایع لنف در بافت‌ها و ایجاد تورم، مخصوصا در اندام‌هایی مانند دست‌ها و پاها می‌شود. این نوع اختلال بیشتر بعد از جراحی‌هایی نظیر برداشتن غدد لنفاوی، پرتودرمانی برای درمان سرطان یا آسیب‌های مزمن به سیستم لنفاوی بروز می‌کند. در بعضی از موارد نیز ممکن است لنف ادم به‌ صورت مادرزادی و بدون عامل مشخصی بروز یابد. در لنف ادم، سیستم لنفاوی قادر به تخلیه صحیح مایعات لنفی از بافت‌ها نیست و این امر منجر به تورم، احساس سنگینی، ناراحتی و در صورت عدم درمان، مشکلات حرکتی و پوستی می‌شود. این بیماری در حال حاضر درمان قطعی ندارد، اما تشخیص زود هنگام و مراقبت‌های تخصصی می‌توانند به میزان زیادی از پیشرفت آن جلوگیری کرده و کیفیت زندگی بیمار را حفظ کنند. دکتر سمانه قهرمان‌پوری، متخصص طب فیزیکی و توان‌بخشی، با تکیه بر دانش روز و تجربه بالینی گسترده، آماده ارائه خدمات درمانی تخصصی در این حوزه به شما عزیزان هستند.

لنف ادم چیست؟

سیستم لنفاوی شبکه‌ای از مجاری و غدد لنفاوی در بدن است که به مبارزه با عفونت و تخلیه مایع اضافی از بافت‌ها کمک می‌کند. لنف ادم بیماری است که در آن مایع بینابینی غنی از پروتئین در پوست و بافت‌های زیر جلدی، به دلیل نارسایی و اختلال در گردش لنف در بدن تجمع می‌یابد. در مرحله اول، تورم فقط در پشت پا و پشت دست رخ می‌دهد، اما ممکن است در مراحل بعدی به سمت پا یا بازو افزایش یابد. از طرفی در بیماران لنف ادم پیشرفته، ممکن است تورم در ناحیه شکم یا کمر نیز ظاهر شود. در برخی موارد، لنف ادم ممکن است به‌ صورت خود به‌ خودی و بدون وجود علت مشخص ظاهر شود، که به آن لنف ادم اولیه گفته می‌شود. شایع‌ترین نوع آن، لنف ادم ثانویه است که به دلیل آسیب یا انسداد در سیستم لنفاوی به وجود می‌آید. به همین جهت تشخیص زود هنگام و انجام درمان به‌موقع در این بیماری بسیار حائز اهمیت است.

علائم لنف ادم چیست؟

شایع‌ترین و بارزترین علامت لنف ادم، تورم در نواحی‌ای است که جریان لنفاوی در آن‌ها دچار اختلال شده است. این تورم در ابتدا خفیف است و به مرور زمان افزایش می‌یابد، به همین دلیل تشخیص به موقع آن گاهی دشوار است. علاوه بر تورم، تغییرات ظاهری و حسی دیگری نیز می‌توانند بروز کنند که در مجموع به تشخیص و مدیریت بهتر بیماری کمک می‌کنند. این علائم کیفیت زندگی بیمار را تحت تاثیر قرار داده و نیاز به توجه ویژه‌ای دارند. به‌طور کلی، آگاهی از نشانه‌های این بیماری باعث می‌شوند تا افراد زودتر به پزشک مراجعه کرده و از پیشرفت بیماری جلوگیری کنند. علائم رایج لنف ادم عبارت‌اند از:

• تورم مداوم و قابل لمس در بازو، پا یا نواحی دیگر بدن که معمولا به آرامی پیشرفت می‌کند.
• ضخیم شدن پوست در ناحیه مبتلا که ممکن است باعث احساس سفتی شود.
• حس سنگینی در اندام، طوری که احساس می‌کنید دست یا پا پر از مایع شده است.
• احساس گزگز یا سوزن ‌سوزن شدن در نواحی تورم‌دار، که گاهی با بی‌حسی همراه است.
• درد یا ناراحتی ملایم تا متوسط، به خصوص هنگام حرکت یا لمس ناحیه متورم.
• قرمزی و تغییر رنگ پوست که می‌تواند نشانه التهاب یا عفونت باشد و نیاز به پیگیری فوری دارد.
• کاهش دامنه حرکتی و سفتی مفاصل به دلیل تورم و تغییرات بافتی که فعالیت‌های روزمره را دشوار می‌کنند.

چرا لنف ادم رخ می‌دهد؟

زمانی که سیستم لنفاوی بدن به درستی کار نکند و نتواند مایعات اضافی، پروتئین‌ها و سموم را از بافت‌ها جمع‌آوری و دفع کند، بیماری لنف ادم رخ می‌دهد. این نارسایی می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد که عملکرد یا ساختار غدد و عروق لنفاوی را مختل می‌کنند. در بسیاری از موارد، آسیب مستقیم به سیستم لنفاوی، عفونت‌ها یا بیماری‌های مزمن باعث تجمع مایع در بافت‌ها و در نهایت تورم می‌شوند. شناخت دقیق این عوامل، نقش مهمی در پیشگیری، تشخیص و درمان به موقع لنف ادم ایفا می‌کند. در ادامه مهم‌ترین دلایل ایجاد لنف ادم را بررسی می‌کنیم:

• انجام جراحی‌های مربوط به درمان سرطان، مخصوصا زمانی که غدد لنفاوی زیر بغل برداشته می‌شوند، می‌تواند به آسیب عروق لنفاوی منجر شود.
• جراحی‌هایی که در ناحیه لگن انجام می‌شوند و شامل برداشتن غدد لنفاوی هستند، ممکن است به سیستم لنفاوی آسیب وارد کنند.
• پرتودرمانی نیز می‌تواند باعث التهاب بافت‌ها و ایجاد اسکار در مسیرهای لنفاوی شود که عملکرد طبیعی سیستم لنفاوی را مختل می‌کند.
• ضربه یا آسیب‌های فیزیکی به بدن، حتی در نواحی نزدیک به پوست، ممکن است به عروق لنفاوی صدمه زده و جریان لنف را محدود کند.
• برخی عفونت‌ها، به خصوص عفونت‌های انگلی یا عفونت‌های شدید غدد لنفاوی، می‌توانند مسیرهای لنفاوی را مسدود کرده و باعث تورم شوند.
• اضافه وزن و چاقی شدید، فشار قابل توجهی به عروق و غدد لنفاوی وارد می‌کنند و این فشار می‌تواند منجر به نارسایی سیستم لنفاوی شود.
• کاهش فعالیت بدنی و بی‌تحرکی عضلات، مخصوصا در اندام‌ها، باعث کندی جریان لنف و در نتیجه تجمع مایعات می‌شود.
• وجود توده‌ها یا غده‌های غیرطبیعی، چه خوش‌خیم و چه بدخیم، می‌توانند مسیرهای لنفاوی را مسدود کرده و به اختلال در تخلیه مایعات منجر شوند.
• نارسایی و مشکلات قلبی، مخصوصا در موارد نارسایی احتقانی قلب، می‌توانند مانع بازگشت طبیعی لنف به جریان خون شوند و باعث تجمع آن در بافت‌ها گردند.

شایع‌ترین علت لنف ادم ثانویه

شایع‌ترین علت لنف ادم ثانویه، جراحی‌های مرتبط با درمان سرطان، مخصوصا برداشتن غدد لنفاوی در ناحیه زیر بغل یا لگن است. این جراحی‌ها می‌توانند به عروق لنفاوی آسیب زده و مانع جریان طبیعی مایع لنفاوی شوند. علاوه بر جراحی، پرتودرمانی نیز با ایجاد التهاب و اسکار در مسیرهای لنفاوی، خطر ابتلا به لنف ادم را افزایش می‌دهد. بنابراین، ترکیب جراحی و پرتودرمانی به‌ عنوان عوامل اصلی بروز لنف ادم ثانویه در بیماران سرطانی شناخته می‌شوند.

در مورد تفاوت لنف ادم و لیپیدیما بیشتر بخوانید.

انواع لنف ادم

لنف ادم به چند شکل مختلف ظاهر می‌شود و شناخت دقیق نوع آن می‌تواند در انتخاب بهترین روش درمان، نقش کلیدی داشته باشد. این بیماری را می‌توان از چند منظر مانند علت بروز (اولیه یا ثانویه)، زمینه ژنتیکی (خانوادگی یا فردی)، نوع اختلال عملکرد (انسداد یا احتقان) و زمان شروع علائم (مادرزادی یا اکتسابی) دسته‌بندی کرد. انواع مختلف لنف ادم عبارت‌اند از:

لنف ادم اولیه

لنف ادم اولیه نوعی اختلال است که برخلاف تصور رایج، ناشی از هیچ گونه ضربه یا بیماری ثانویه بروز پیدا نمی‌کند. این بیماری به دلیل نقص‌های ژنتیکی یا رشد ناکافی سیستم لنفاوی ایجاد می‌شود و معمولا در اندام‌های تحتانی، به ‌خصوص پاها و همچنین بیشتر در زنان دیده می‌شود. در این حالت، عروق لنفاوی یا غدد لنفاوی به‌ صورت طبیعی رشد نکرده‌اند یا عملکردشان دچار اختلال شده است، که منجر به تجمع مایع لنفی و تورم می‌شود. هرچند علت دقیق بروز این نوع لنف ادم هنوز به‌‌طور کامل مشخص نیست، اما مطالعات نشان می‌دهند که عوامل ژنتیکی و ناهنجاری‌های رشدی ساختار سیستم لنفاوی نقش اساسی در بروز این نوع لنف ادم دارند.

لنف ادم ثانویه

لنف ادم ثانویه ناشی از عوامل خارجی و قابل ‌شناسایی است که به سیستم لنفاوی آسیب می‌زنند. از شایع‌ترین این عوامل می‌توان به جراحی‌های مربوط به سرطان اشاره کرد که طی آن غدد لنفاوی برداشته شده یا آسیب می‌بینند. همچنین، درمان‌های پرتودرمانی که برای کنترل سرطان به کار می‌روند نیز، ممکن است باعث التهاب، آسیب و انسداد مسیرهای لنفاوی شوند. علاوه بر این، عفونت‌ها، تروما یا وجود توده‌های خوش‌خیم یا بدخیم می‌توانند جریان لنف را مختل کرده و زمینه‌ساز بروز لنف ادم شوند. 

چه سرطان‌های دیگری با افزایش خطر لنف ادم مرتبط هستند؟

علاوه بر سرطان پستان که یکی از شناخته ‌شده‌ترین علل لنف ادم ثانویه به‌ شمار می‌رود، بعضی دیگر از انواع سرطان نیز می‌توانند با افزایش خطر ابتلا به این بیماری همراه باشند. این ارتباط اغلب به دلیل روش‌های درمانی مانند جراحی برای برداشتن غدد لنفاوی یا پرتودرمانی است که به سیستم لنفاوی آسیب وارد می‌کنند و در نتیجه، تخلیه مناسب مایع لنف مختل می‌شود. در برخی موارد، خود تومور نیز ممکن است مسیرهای لنفاوی را مسدود کرده یا به آن‌ها فشار وارد کند. در ادامه، بعضی از سرطان‌هایی که احتمال بروز لنف ادم را افزایش می‌دهند، بررسی کرده‌ایم:

• سارکوم – حدود ۳۰٪ احتمال ایجاد لنف ادم
• ملانوم اندام تحتانی – حدود ۲۸٪
• سرطان‌های زنان (مانند سرطان دهانه رحم یا تخمدان) – حدود ۲۰٪
• سرطان‌های دستگاه تناسلی مردانه – حدود ۱۰٪
• سرطان سر و گردن – حدود ۳٪

لنف ادم دست ناشی از سرطان پستان

در روند درمان جراحی سرطان پستان، نمونه‌برداری از غدد لنفاوی زیر بغل انجام می‌شود. در این روش، یک یا چند گره لنفاوی برداشته می‌شود تا وضعیت انتشار بیماری بررسی شود. این مداخله می‌تواند جریان طبیعی لنف را مختل کرده و باعث تورم در بازو شود. پرتودرمانی پس از جراحی نیز ممکن است این مشکل را تشدید کند. به این نوع تورم بازو که در اثر اختلال در گردش لنف ایجاد می‌شود، لنف ادم گفته می‌شود. لنف ادم ممکن است بلافاصله پس از جراحی ایجاد شود یا حتی ماه‌ها تا سال‌ها بعد ظاهر گردد؛ اما معمولا بین ۱۸ تا ۲۴ ماه پس از جراحی بروز می‌کند. تمام زنانی که تحت جراحی پستان و برداشت غدد لنفاوی زیر بغل قرار می‌گیرند، در معرض خطر ابتلا به لنف ادم هستند. 

آیا لنف ادم خطرناک است؟

اندام‌های مبتلا به لنف ادم در درجه اول مستعد عفونت هستند. به همین دلیل، فشار یا آسیب به اندام دارای لنف ادم، حتی اگر جزئی باشد، نیاز به درمان دارد. موارد شدیدتر لنف ادم می‌تواند بر توانایی حرکت اندام آسیب دیده تاثیر بگذارد، خطر عفونت‌های پوستی و سپسیس ( گَندخونی یا پَلَشت‌خونی) را افزایش دهد که در نهایت باعث تغییرات و بدتر شدن پوست شود. علاوه بر موارد ذکر شده، در مراحل پیشرفته اگر اقدامات احتیاطی انجام نشوند، احتمال ابتلا به سرطان عروق لنفاوی در این نواحی افزایش می‌یابد.

شدت هر مرحله از لنف چگونه مشخص می‌شود؟

لنف ادم فقط یک ورم ساده نیست، بلکه شدت آن می‌تواند از حالت خفیف و تقریبا نامحسوس تا حالت شدید و ناتوان ‌کننده متغیر باشد. شناسایی مرحله و شدت لنف ادم کمک می‌کند تا بتوان درمان مناسب‌تری را انتخاب کرد و از پیشرفت آن جلوگیری نمود. اما سوال اینجا است که شدت لنف ادم چگونه مشخص می‌شود؟ در حقیقت، شدت این عارضه به دو عامل کلیدی بستگی دارد: میزان افزایش حجم اندام و اختلاف قطر بین عضو مبتلا و عضو سالم. به‌طور کلی شدت هر مرحله به عوامل زیر بستگی دارد: 

• میزان افزایش حجم اندام مبتلا نسبت به حالت طبیعی:
• افزایش کمتر از ۲۰٪: مرحله خفیف
• افزایش بین ۲۰ تا ۴۰٪: مرحله متوسط
• افزایش بیش از ۴۰٪: مرحله شدید
• تفاوت در محیط اندام (اختلاف قطر بین عضو سالم و عضو مبتلا):
• کمتر از ۳ سانتی‌متر: خفیف
• بین ۳ تا ۵ سانتی‌متر: متوسط
• بیش از ۵ سانتی‌متر: شدید 

روش‌های تشخیص لنف ادم

تشخیص لنف ادم در مراحل اولیه اهمیت زیادی دارد، چون هرچه زودتر شناسایی شود، روند درمان موثرتر خواهد بود. اگر فردی به‌ تازگی تحت عمل جراحی برداشتن غدد لنفاوی قرار گرفته باشد یا علائمی مانند ورم پایدار در اندام خود مشاهده کند، پزشک می‌تواند بر اساس علائم بالینی، سابقه پزشکی و نتایج تصویربرداری، علت را تشخیص دهد. در برخی موارد، علت ورم مشخص نیست و نیاز به بررسی‌های تخصصی‌تری وجود دارند. در این مواقع، از آزمایش‌های تصویربرداری برای بررسی دقیق‌تر سیستم لنفاوی استفاده می‌شود. برخی از این روش‌ها شامل موارد زیر هستند: 

اسکن MRI

MRI یکی از دقیق‌ترین روش‌ها برای دیدن بافت‌های داخلی بدن است. با استفاده از میدان مغناطیسی قوی و امواج رادیویی، تصویری سه ‌بعدی و شفاف از نواحی مختلف بدن به ‌دست می‌آید. این روش به پزشک اجازه می‌دهد ساختار عروق لنفاوی و بافت‌های اطراف را به‌ وضوح ببیند و احتمال وجود انسداد یا آسیب را بررسی کند. MRI بیشتر زمانی کاربرد دارد که لنف ادم در مراحل اولیه باشد یا علائم نامشخصی داشته باشد. 

سی‌تی‌اسکن (CT Scan)

از دیگر روش‌های تشخیص بیماری لنف ادم، روش سی‌تی‌اسکن است. در این روش با استفاده از اشعه ایکس، به صورت لایه‌ لایه، از اندام‌ها تصویر تهیه می‌شود. سی‌تی اسکن می‌تواند انسدادها، تومورها یا تغییرات ساختاری در سیستم لنفاوی را نشان دهد.

لنفوسینتیگرافی (Lymphoscintigraphy)

وقتی تشخیص دقیق‌تر لازم باشد، پزشک‌ها معمولا سراغ روش لنفوسینتیگرافی می‌روند. در این روش، مقدار کمی ماده رادیواکتیو به بدن تزریق می‌شود. این ماده از طریق رگ‌های لنفاوی حرکت می‌کند و با استفاده از دوربین مخصوص، مسیر حرکت آن ثبت می‌شود. نکته مهم اینجا است که اگر در بخشی از مسیر لنفاوی انسداد یا گرفتگی وجود داشته باشد، این رنگ در آن نقطه جمع می‌شود یا به‌ سختی عبور می‌کند و همین جمع شدگی، مشکل را کاملا مشخص می‌کند. لنفوسینتیگرافی نه تنها در تشخیص دقیق کمک می‌کند، بلکه برای برنامه‌ریزی نوع درمان و حتی پیگیری روند بهبود بیمار هم کاربرد دارد.

سونوگرافی داپلر

سونوگرافی داپلر با استفاده از امواج صوتی، تصاویری از جریان خون و وضعیت عروق و بافت‌ها تولید می‌کند. این روش کاملا غیرتهاجمی است و می‌تواند وجود لخته، تنگی یا انسداد در رگ‌های خونی را نشان دهد. در بررسی لنف ادم، داپلر کمک می‌کند تا افتراق دقیقی بین ورم لنفاوی و سایر انواع ورم (مانند ورم ناشی از مشکلات وریدی) صورت گیرد.

راه‌های درمان لنف ادم

مانند تمام بیماری‌ها، تشخیص زود هنگام و درمان زودرس لنف ادم نیز یک نکته کلیدی برای موفقیت درمان است. تورم که بارزترین علامت لنف ادم است، به‌ کندی پیشرفت می‌کند، بنابراین نمی‌توان به‌ موقع متوجه آن شد. درمان لنف ادم بسته به تورمی که در بیمار ایجاد می‌شود متفاوت است. موارد اولیه لنف ادم که در آن تورم هنوز قابل‌مشاهده نیست، با اندازه‌گیری بیو امپدانس قابل‌ تشخیص است. درمان پیچیده ضد احتقان در درمان لنف ادم اولیه استفاده می‌شود.

در درمان پیچیده ضد احتقان، لباس فشرده‌سازی الاستیک و برنامه‌های ورزشی خانگی اعمال می‌شوند. در مواردی که تورم ناشی از لنف ادم قابل‌مشاهده و اندازه‌گیری باشد، درمان توسط  متخصص آموزش‌دیده از طریق ماساژ تخلیه لنفاوی، استفاده از بانداژ چندلایه و تمرینات خاصی که تحت نظارت متخصص انجام می‌شوند، ارائه می‌گردند. بعضی از رایج‌ترین روش‌های درمانی عبارت‌اند از:

مانور دستی توسط متخصص

قبل از آغاز درمان، ابتدا مشخص می‌شود کدام اندام (بازو یا پا) دچار تورم شده است. سپس با تهیه نقشه لنفاوی آن ناحیه، مسیرهای احتمالی عبور لنف از ناحیه انسداد بررسی و تعیین می‌گردند. ماساژ از نزدیک‌ترین نقطه به قلب آغاز شده و به‌ تدریج به سمت قسمت‌های پایینی اندام متورم ادامه می‌یابد. بعد از پایان ماساژ، اندام متورم با استفاده از بانداژهای غیرکشی بسته می‌شوند تا به تخلیه مایع لنفی در طول ۲۴ ساعت آینده کمک کنند.

لباس فشاری (دستکش و جوراب فشاری)

لباس‌های فشاری یکی از ابزارهای مهم در کنترل و کاهش ورم لنفاوی هستند. این لباس‌ها با ایجاد فشار کنترل‌ شده روی پوست و بافت‌های زیرین، به حرکت مایع لنفاوی کمک می‌کنند و جلوی تجمع بیش از حد آن را می‌گیرند. در واقع، فشار ایجاد شده باعث می‌شود مایع از ناحیه متورم به سمت قسمت‌هایی که تخلیه بهتر صورت می‌گیرد، هدایت شود. همین موضوع باعث کاهش تدریجی تورم و بهبود وضعیت بیمار می‌شود. میزان فشاری که این لباس‌ها وارد می‌کنند، به عوامل مختلفی بستگی دارند. از جنس پارچه و نوع بافت گرفته تا اندازه، فرم اندام و حتی میزان تحرک فرد، تمامی این عوامل در میزان فشار تاثیرگذار هستند. به همین دلیل، انتخاب دستکش یا جوراب فشاری مناسب باید کاملا متناسب با شرایط بدنی و نیاز بیمار باشد.

لیزردرمانی (لیزر کم‌توان)

لیزردرمانی روشی نوآورانه برای کاهش عوارض لنف ادم است. هدف از درمان، افزایش نفوذپذیری سیستم گردش خون است که یکی از وظایف آن اطمینان از خروج لنف است. لیزر درمانی با استفاده از دستگاه کوچکی شبیه به اتوسکوپ انجام می‌شود. این روش کاملا بدون درد است، اندام را گرم نمی‌کند و می‌تواند نتایج موثری در تخریب فیبروز بافت زیر جلدی داشته باشد. هنگام درمان لنف ادم، لیزردرمانی می‌تواند تورم را کاهش دهد و ناراحتی و درد ناشی از عارضه را به‌طور قابل توجهی کم کند. این روش رایج درمانی برای لنف ادم به تنهایی و بدون نظارت پزشک انجام نمی‌شود و در صورت وجود عفونت، سرطان فعال یا تعدادی از عوامل دیگر نمی‌توان آن را انجام داد. 

جراحی لنف ادم

جراحی به‌ عنوان یکی از گزینه‌های درمانی لنف ادم، زمانی مطرح می‌شود که سایر روش‌های غیرتهاجمی به ‌اندازه کافی موثر نباشند. تکنیک‌های جراحی بر اساس شدت بیماری، نوع لنف ادم (اولیه یا ثانویه) و پاسخ بدن بیمار انتخاب می‌شوند. به‌‌طور مثال، در لنف ادم اولیه، روش‌هایی مانند پیوند یا بای‌پس عروق لنفاوی نتیجه بهتری دارند اما در مواردی که لنف ادم در نتیجه درمان‌های تهاجمی مثل شیمی‌درمانی ایجاد شده باشد، این روش‌ها ممکن است آن‌طور که باید موثر عمل نکنند. انتخاب تکنیک مناسب، حتما باید توسط یک جراح متخصص و با بررسی کامل شرایط بیمار انجام شود.

روش چارلز (Charles Procedure)

وقتی لنف ادم به مراحل پیشرفته می‌رسد و گزینه‌هایی مثل میکروجراحی دیگر پاسخگو نیستند، روش چارلز وارد میدان می‌شود. در این جراحی، بافت‌های آسیب‌دیده که به‌طور مزمن دچار تورم و التهاب شده‌اند، به‌طور کامل برداشته می‌شوند. سپس جراح از قسمت‌هایی از پوست سالم بیمار برای پوشاندن و ترمیم ناحیه استفاده می‌کند. این روش نسبتا تهاجمی است اما در بیمارانی که روش‌های دیگر برای آن‌ها جواب نداده‌اند، می‌تواند به‌طور قابل ‌توجهی کیفیت زندگی را بهبود بخشد.

آرم‌پامپ یا دستگاه فشرده‌ساز متناوب (IPC)

آرم‌پامپ یا همان دستگاه فشرده‌سازی متناوب، یک راهکار راحت و غیرتهاجمی برای مدیریت لنف ادم است. این دستگاه شامل یک آستین بادی است که به یک پمپ متصل می‌شود. پمپ، فشار متناوبی را به آستین وارد می‌کند و با این کار، باعث حرکت مایعات لنفاوی از نواحی متورم به سمت مسیرهای تخلیه طبیعی بدن می‌شود. این روش هم برای پیشگیری از لخته‌ شدن خون موثر است و هم به کاهش تورم کمک می‌کند. استفاده از این دستگاه، به‌ خصوص در خانه، می‌تواند بخشی از برنامه درمانی روزمره فرد باشد.

برای درمان لنف ادم به چه پزشکی مراجعه کنیم؟

برای درمان لنف ادم، بهتر است به متخصص طب فیزیکی و توان‌بخشی مراجعه کنید. پزشکی که با دیدی جامع، نه ‌تنها علت ورم را بررسی می‌کند، بلکه راهکارهای علمی و عملی برای کنترل، کاهش و حتی پیشگیری از عود آن ارائه می‌دهد. در این مسیر، دکتر سمانه قهرمان‌پوری، متخصص توانمند طب فیزیکی و توان‌بخشی، با سال‌ها تجربه موفق در درمان انواع اختلالات لنفاوی، یکی از بهترین گزینه‌ها در این حوزه هستند. دکتر قهرمان‌پوری با بهره‌گیری از جدیدترین روش‌های درمانی و توجه به شرایط خاص هر بیمار توانسته‌اند به بسیاری از بیماران کمک کنند تا زندگی با کیفیت‌تری را تجربه کنند. اگر به‌ دنبال درمانی موثر، علمی و مطمئن برای لنف ادم هستید، مشاوره با ایشان می‌تواند اولین گام به‌ سوی بهبودی شما باشد.

عوارض لنف ادم 

همانطور که هر بیماری‌، می‌تواند عوارضی به دنبال داشته باشد، لنف ادم نیز عوارضی برای مبتلایان به همراه دارد که با تشخیص و درمان به موقع و موثر می‌توان از بروز آن‌ها پیشگیری کرد. این بیماری مزمن نه ‌تنها سلامت جسم را تحت ‌تاثیر قرار می‌دهد، بلکه بر روان، ظاهر فرد و حتی کیفیت زندگی او نیز سایه می‌اندازد. از بروز عفونت‌های مکرر گرفته تا مشکلات حرکتی، پوستی و حتی افزایش احتمال سرطان، همگی از جمله پیامدهایی هستند که در صورت بی‌توجهی به لنف ادم می‌توانند رخ دهند. از جمله رایج‌ترین عوارض بیماری لنف ادم می‌توان موارد زیر را نام برد: 

• سلولیت نوعی عفونت پوستی شایع و دردناک است و معمولا به ‌صورت مکرر بازمی‌گردد.
• لنفانژیت که التهاب و عفونت عروق لنفاوی است و می‌تواند منجر به تب و قرمزی پوست شود.
• عفونت‌های قارچی و سطحی به‌ دلیل رطوبت و تورم
• ترومبوز ورید عمقی (DVT) که همان ایجاد لخته خونی در عمق رگ‌ها است.
• اختلال عملکرد اندام که با تورم مداوم همراه است و می‌تواند باعث کاهش تحرک و کارایی اندام شود.
• لنفانژیوسارکوم که نوعی سرطان نادر است.
• عوارض جراحی مانند سروما، هماتوم، باز شدن زخم یا نکروز پوستی بعد از عمل

چگونه از بروز لنف ادم پیشگیری کنیم؟

لنف ادم ممکن است پس از جراحی یا درمان‌های خاصی مانند شیمی ‌درمانی یا پرتودرمانی ظاهر شود، اما با رعایت برخی اصول ساده می‌توان احتمال بروز آن را تا حد زیادی کاهش داد یا از پیشرفت آن جلوگیری کرد. مهم‌ترین اصل در پیشگیری، آگاهی و توجه همیشگی به وضعیت پوست، دست و پاها است. پیشگیری از لنف ادم به ‌معنای مراقبت مداوم، انتخاب سبک زندگی سالم، اجتناب از آسیب و رعایت نکات بهداشتی و محافظتی است. برخی از روش‌های پیشگیری عبارت‌اند از:

• در صورت مشاهده هرگونه تورم، سریعا با پزشک معالج خود مشورت نمایید.
• پوست خود را همواره تمیز نگه دارید و از کرم‌های مرطوب‌کننده فاقد الکل، عطر و ترکیبات حساسیت‌زا استفاده کنید.
• از انجام مانیکور یا دستکاری پوست اطراف ناخن خودداری نمایید.
• از انجام حرکات تکراری یا وارد آوردن فشار بیش از حد به اندام درگیر پرهیز کنید.
• در صورت بروز خراش، نیش حشره یا زخم، محل آسیب‌دیده را با صابون بشویید، ضدعفونی کرده و پانسمان کنید.
• در صورت مشاهده علائمی مانند: قرمزی، گرمی، تورم، درد یا تب، احتمال عفونت وجود دارد پس بلافاصله به پزشک مراجعه فرمایید.
• از پوشیدن لباس‌های تنگ، دستکش‌های سفت و زیورآلات سنگین خودداری نمایید.
• وسایل سنگین مانند کیف یا پرونده را با دست آسیب‌دیده حمل نکنید.
• از لباس‌زیرهایی با بندهای پهن استفاده نمایید تا فشار اضافی به شانه‌ها وارد نشود.
• بازو یا پای خود را برای مدت طولانی در یک وضعیت ثابت نگه ندارید؛ تغییر وضعیت مداوم به کاهش تورم کمک می‌کند.

کلام پایانی

لنف ادم، عارضه‌ای است که اگر در زمان مناسب تشخیص داده شده و به درستی درمان شود، می‌توان از بروز بسیاری از عوارض آن پیشگیری کرد، بدون آنکه نیازی به مداخلات تهاجمی مانند جراحی باشد. همچنین باید علائم بروز این بیماری را جدی بگیرید و در صورت مشاهده نشانه‌هایی مانند قرمزی و تورم دست و پاها، به پزشک متخصص مراجعه کنید. دکتر سمانه قهرمان‌پوری، متخصص طب فیزیکی و توان‌بخشی، با بهره‌گیری از جدیدترین روش‌های درمانی و پروتکل‌های استاندارد جهانی، تجربه‌ای متفاوت از درمان لنف ادم را برای بیماران خود رقم می‌زنند. مهارت بالا، رویکرد علمی و پیگیری دقیق وضعیت بیماران، از جمله دلایلی است که باعث شده نام ایشان در این حوزه درخشان باشد. اگر به‌دنبال راهکاری مطمئن، علمی و کم‌ عارضه برای درمان لنف ادم هستید دکتر قهرمان‌پوری در این مسیر همراه شما خواهند بود.